| کار معنادار در عصر هوش مصنوعی: الگویی نوین برای توسعه و نگهداشت استعدادهای سازمانی |
| کد مقاله : 1171-MMAI |
| نویسندگان |
|
اسماعیل کوهی مقدم *1، علی ادیبی نیا2 1دانشگاه تهران، دانشکده مدیریت 2دانشگاه تهران |
| چکیده مقاله |
| چکیده در عصر تحول دیجیتال و گسترش استفاده از هوش مصنوعی (AI) در سازمان‌ها، پرسش‌های مهمی درباره حفظ عناصر انسانی و اخلاقی کار، به‌ویژه تجربه معناداری، مطرح شده است. این پژوهش با هدف بررسی نقش معناداری کار به‌عنوان عامل کلیدی در جذب،نگهداشت و توسعه استعدادهای سازمانی در بسترهای فناورمحور انجام شده است. روش پژوهش مبتنی بر تحلیل اسنادی و مرور نظام‌مند ادبیات بوده و از مجموعه‌ای از مطالعات بین‌المللی در حوزه‌های رفتار سازمانی، منابع انسانی و اخلاق فناوری بهره گرفته شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که تجربه معناداری در کار، به‌ویژه برای نسل‌های جدید نیروی کار، به عامل محوری در تصمیم‌گیری‌های شغلی تبدیل شده و نقش مستقیمی در رضایت، تعهد، ماندگاری و رشد حرفه‌ای ایفا می‌کند. با این حال، نحوه طراحی تعاملات انسان-ماشین، به‌ویژه در مدل‌های نظارتی و الگوریتمی، می‌تواند این تجربه را تضعیف یا تقویت کند. مطالعه حاضر نشان می‌دهد که سازمان‌ها برای بهره‌مندی از مزایای هوش مصنوعی باید الگوهایی را اتخاذ کنند که عاملیت انسانی، شفافیت تصمیم‌گیری و هدف‌مندی اجتماعی شغل را حفظ نماید. در پایان، الگویی مفهومی ارائه می گردد که معنارا در مرکز استراتژی‌های منابع انسانی قرار می‌دهد و بر لزوم بازطراحی شغل‌ها، سیاست‌های EVP و برنامه‌های رهبری در راستای خلق تجربه‌ای اصیل، مشارکتی و هدف‌دار در محیط‌های هوشمند تأکید دارد. |
| کلیدواژه ها |
| کلیدی: کار معنادار، هوش مصنوعی، مدیریت استعداد، شفافیت الگوریتمی، مشارکت انسانی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |